تاکسونومی و بیوسیستماتیک

1. معرفی مقدماتی گیاهان آوندی رودخانۀ زاینده‌‌رود

سمیه محقق طباطبایی؛ سعید افشارزاده؛ شبنم عباسی

دوره 12، شماره 43 ، تابستان 1399، ، صفحه 1-16

http://dx.doi.org/10.22108/tbj.2020.125434.1129

چکیده

رودخانه‌‌ها در جایگاه بخشی از گنجینه‌‌های ملی و طبیعی کشور با در بر داشتن تنوعی از موجودات زنده از اهمیت به‌‌سزایی برخوردارند. به‌‌منظور بررسی و معرفی فلور رودخانۀ زاینده‌‌رود، طی چند سال از ماکروفیت‌‌های ... بیشتر رودخانه‌‌ها در جایگاه بخشی از گنجینه‌‌های ملی و طبیعی کشور با در بر داشتن تنوعی از موجودات زنده از اهمیت به‌‌سزایی برخوردارند. به‌‌منظور بررسی و معرفی فلور رودخانۀ زاینده‌‌رود، طی چند سال از ماکروفیت‌‌های آبزی و ساحلی نمونه‌‌برداری شد و فهرستی از گونه‌‌ها به همراه پراکنش جغرافیایی (کوروتیپ) و فرم‌‌های رویشی آنها تهیه شد. درمجموع، 92 گونه و 79 جنس متعلق به 36 خانواده شناسایی شد. خانواده‌‌های Poaceae (15 جنس و 16 گونه)، Amaranthaceae (هشت جنس و 10 گونه)، Asteraceae (هفت جنس و هفت گونه)، Brassicaceae (پنج جنس و پنج گونه)، Fabaceae (چهار جنس و چهار گونه) و Potamogetonaceae (سه جنس و شش گونه) خانواده‌‌های گیاهی مهم منطقه را تشکیل دادند. بیشترین تعداد گونه‌‌های شناسایی‌‌شده به ترتیب دارای فرم رویشی همی‌کریپتوفیت و تروفیت (هرکدام 52/31 درصد)، هلوفیت و هیدروفیت (هرکدام 04/13 درصد)، ژئوفیت و فانروفیت (هرکدام 35/4 درصد) و کامفیت (18/2 درصد) بودند. بررسی انتشار جغرافیایی نشان داد بیشترین سهم پراکنش جغرافیایی گیاهان منطقه متعلق به عناصر چندناحیه‌‌ای (25 درصد)، عناصر جهان‌‌وطن (13/14 درصد)، عناصر ایران و تورانی (04/13 درصد) و عناصر ایران و تورانی - اروپا سیبری (61/7 درصد) است. نتایج حاصل از این مطالعه نشان‌‌دهندۀ تنوع پوشش گیاهان آبزی و ساحلی رودخانۀ زاینده‌‌رود است که باید برای حفاظت به آن توجه شود.

2. بررسی فلوریستیک منطقۀ شبلیز و شورم در استان کهگیلویه و بویراحمد

مهری راستگو سی سخت؛ عزیزالله جعفری کوخدان

دوره 12، شماره 42 ، بهار 1399، ، صفحه 11-38

http://dx.doi.org/10.22108/tbj.2020.102579.1014

چکیده

در این پژوهش، فلور منطقۀ شبلیز و شورم با مساحتی حدود 12000 هکتار، در محدودۀ ارتفاعی 1300 تا 3100 متر از سطح دریا و موقعیت جغرافیایی '48°50 تا '13°51 درجۀ طول شرقی نصف‌النهار گرینویچ و '59°30 تا '16°31 درجۀ عرض شمالی ... بیشتر در این پژوهش، فلور منطقۀ شبلیز و شورم با مساحتی حدود 12000 هکتار، در محدودۀ ارتفاعی 1300 تا 3100 متر از سطح دریا و موقعیت جغرافیایی '48°50 تا '13°51 درجۀ طول شرقی نصف‌النهار گرینویچ و '59°30 تا '16°31 درجۀ عرض شمالی خط استوا، واقع در فاصلۀ 87 کیلومتری غرب شهر یاسوج در استان کهگیلویه و بویراحمد، طی سال‌های 1394 و 1395 و به روش پیمایشی و ترانسکت خطی مطالعه شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد در منطقۀ مطالعه‌‌شده، 409 گونه متعلق به 270 جنس و 73 تیرۀ گیاهی رویش دارد و تیره‌های کاسنی (Asteraceae)، باقلائیان (Fabaceae)، شب‌بو (Brassicaceae)، نعناعیان(Lamiaceae) و گندمیان (Poaceae) به ترتیب با 59، 40، 37، 30 و 26 گونه، تیره‌های گیاهی بزرگ منطقه محسوب می‌شوند؛ همچنین تروفیت‌ها با 163 گونه (40 درصد)، همی‌کریپتوفیت‌ها با 142 گونه (7/34 درصد)، ژئوفیت‌ها با 44 گونه (7/10 درصد)، فانروفیت‌ها با 30 گونه (3/7 درصد) و کامفیت‌ها با 22 گونه (3/5 درصد) به ترتیب طیف‌های زیستی مهم منطقه هستند. ازنظر پراکنش جغرافیایی، عناصر رویشی ایران - تورانی با 232 گونه (60 درصد) و ایران - تورانی – مدیترانه‌ای با 39 گونه (10 درصد)، عناصر رویشی مهم منطقه را تشکیل می‌دهند و از 409 گونۀ شناسایی‌‌شده‌، 56 گونۀ (6/13 درصد) اندمیک ایران، 112 گونۀ (3/27 درصد) دارویی و 88 گونۀ (5/21 درصد) سمی رویش دارد.

3. بررسی فلوریستیک منطقۀ افوس (شهرستان بوئین میان‌‌دشت، استان اصفهان)

فاطمه شیروانی شاه عنایتی؛ سعید افشارزاده؛ شبنم عباسی

دوره 12، شماره 42 ، بهار 1399، ، صفحه 51-68

http://dx.doi.org/10.22108/tbj.2020.125435.1130

چکیده

چکیده منطقۀ افوس با مساحت 1146 هکتار در 10 کیلومتری شهرستان بوئین میان‌‌دشت (استان اصفهان) بین عرض‌‌های جغرافیایی '05°33 و '58°33 شمالی و طول‌‌های جغرافیایی '02°50 و '09°50 شرقی قرار گرفته است. هدف از انجام ... بیشتر چکیده منطقۀ افوس با مساحت 1146 هکتار در 10 کیلومتری شهرستان بوئین میان‌‌دشت (استان اصفهان) بین عرض‌‌های جغرافیایی '05°33 و '58°33 شمالی و طول‌‌های جغرافیایی '02°50 و '09°50 شرقی قرار گرفته است. هدف از انجام این پژوهش، شناسایی فلور منطقه و بررسی آن بود؛ بدین ترتیب در طول بهار، تابستان و پاییز 1396 به‌‌صورت پیمایشی از نقاط مختلف آن نمونه‌‌برداری و شناسایی گونه‌ها به کمک منابع معتبر انجام شد. لیست کاملی از گونه‌ها به همراه کوروتیپ و فرم رویشی آنها و همچنین اسامی گونه‌های اندمیک تهیه شد. گیاهان آوندی شناسایی‌‌شدۀ موجود در منطقه به‌‌طور عمده گلدار و بالغ بر 184 گونه، متعلق به 37 خانواده و 132 جنس است. خانواده‌‌های گیاهی مهم موجود در منطقه به ترتیب Asteraceae (24 جنس و 32 گونه)، Apiaceae (12 جنس و 12 گونه)، Poaceae (11 جنس و 13 گونه) و Lamiaceae (نه جنس و 13 گونه) هستند. جنس‌های بزرگ منطقه به ترتیب شامل Astragalus (12 گونه)، Euphorbia (پنج گونه)، Silene و Stachys (چهار گونه)، Cousinia، Fritillaria و Scorzonera (سه گونه) و Centaurea (دو گونه) می‌شوند. بیشترین عناصر جغرافیایی فلور منطقه مربوط به ناحیۀ ایران و تورانی با تعداد 136 گونه از عناصر گیاهی (9/73 درصد) است. در بین گیاهان منطقه به ترتیب همی‌‌کریپتوفایت با 107 گونه (15/58 درصد)، ژئوفایت با 25 گونه (59/13)، تروفایت با 24 گونه (04/13 درصد)، کامئوفایت با 17 گونه (24/9 درصد)، فانروفایت با هفت گونه (80/3 درصد) و کریپتوفایت با چهار گونه (17/2 درصد) اشکال زیستی مهم را تشکیل می‌‌دهند.

4. بررسی ریخت‌‌شناسی و تشریحی اندام‌‌های رویشی و ریزریخت‌‌شناسی دانه در برخی گونه‌‌های تیرۀ پنیرک

رحمت پور؛ زهره کریمی؛ سهیلا کر

دوره 11، شماره 41 ، زمستان 1398، ، صفحه 47-70

http://dx.doi.org/10.22108/tbj.2020.123536.1115

چکیده

تیرۀ پنیرک یکی از تیره‌‌های مهم گیاهان گلدار است که ازنظر اقتصادی و همچنین ازلحاظ دارویی به آن توجه شده ‌‌است. در پژوهش حاضر تعداد 96 صفت کمی و کیفی ریختی و تشریحی برگ، دمبرگ، ساقه و دانۀ برخی گونه‌‌های ... بیشتر تیرۀ پنیرک یکی از تیره‌‌های مهم گیاهان گلدار است که ازنظر اقتصادی و همچنین ازلحاظ دارویی به آن توجه شده ‌‌است. در پژوهش حاضر تعداد 96 صفت کمی و کیفی ریختی و تشریحی برگ، دمبرگ، ساقه و دانۀ برخی گونه‌‌های ‌‌این تیره انتخاب و مقایسه شد. تحلیل خوشه‌‌ای WARD و PCA با استفاده از نرم‌‌افزار Rانجام شد. نتایج نشان داد گونه‌های متعلق به سرده‌‌های Malva، Alcea و Abutilon در ‌‌یک خوشه و ‌‌نزدیک به گونه‌‌های سردۀ Hibiscus ‌‌قرار می‌‌گیرند؛ ولی دو گونۀ Hibiscus esculentus و Gossypium hirsutum به‌‌طور‌‌ جداگانه ‌‌با‌‌ آنها خوشه ایجاد می‌‌کنند. جدا قرار گرفتن‌‌ این دو گونه از سایرین، مطابق با مطالعات پیشین بود. براساس نتایج مطالعۀ ریخت‌‌شناختی، گونه‌‌ها در فرم کلی برگ، شکل، ابعاد و تعداد قطعات پیش‌‌کاسه، ابعاد و شکل گل‌‌ و گلبرگ‌‌ها، نوع میوه و گل آذین با هم تفاوت داشتند. حضور یا فقدان کرک پوششی و ترشحی و اندازۀ آنها، تنوع در وضعیت و نوع آرایش آوندها، وجود یا فقدان حفرات ترشحی در پارانشیم برگ یا دمبرگ و ساقه، از تفاوت‌‌های تشریحی بین گونه‌‌ها بود. ﺑﺮرﺳﻲ دانه ﻧﺸﺎن داد ﺷﻜﻞ، سطح، کرک‌‌دار یا بدون کرک بودن strophiole و اندازۀدانه از ﺻﻔﺎت مهم در ﺗﻔﻜﻴﻚ سرده‌‌ها و گونه‌‌ها هستند. به نظر می‌‌رسد تشکیل چنین گروههایی در تیره، نتیجۀ هموپلازی و سازش با محیط باشد. واژه‌های کلیدی: آنالیز خوشه‌‌ای، ریخت‌‌شناسی، ریزریخت‌‌شناسی، تیرۀ پنیرک، سطح دانه.

5. معرفی فلور، شکل زیستی و کورولوژی گیاهان منطقۀ‌ حفاظت‌شدۀکوه خامین در استان کهگیلویه و بویراحمد

مدینه پای پوزان؛ عزیزالله جعفری کوخدان

دوره 11، شماره 41 ، زمستان 1398، ، صفحه 1-30

http://dx.doi.org/10.22108/tbj.2020.102526.1012

چکیده

مطالعۀ فلوریستیک منطقۀ‌ حفاظت‌شدۀ کوه خامین با وسعتی معادل 25586 هکتار، واقع در ۳۰ کیلومتری شرق شهر گچساران در استان کهگیلویه و‌‌ بویراحمد، با موقعیت جغرافیایی بین ʺ30 ʹ48˚50 تا ʺ30 ʹ03˚51 طول شرقی نصف‌النهار ... بیشتر مطالعۀ فلوریستیک منطقۀ‌ حفاظت‌شدۀ کوه خامین با وسعتی معادل 25586 هکتار، واقع در ۳۰ کیلومتری شرق شهر گچساران در استان کهگیلویه و‌‌ بویراحمد، با موقعیت جغرافیایی بین ʺ30 ʹ48˚50 تا ʺ30 ʹ03˚51 طول شرقی نصف‌النهار گرینویچ و ʺ00 ʹ22˚30 تا ʺ30 ʹ34 ˚30 عرض شمالی خط استوا و محدودۀ ارتفاعی ۸۰۰ تا 3100‍ متر از سطح دریا طی سال‌های 1394 و 1395 به روش پیمایشی و ترانسکت خطی انجام شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد 302 گونه متعلق به 208 جنس و 64 تیرۀ گیاهی شامل یک گونه از نهان‌زادان آوندی و 301 گونه از نهان‌‌دانگان در منطقه رویش دارند. تیره‌های کاسنی (Asteraceae) با 43، نعناع (Lamiaceae) با 26، باقلائیان (Fabaceae) با 25، گندمیان (Poaceae) با 19 و چتریان (Apiaceae) با 17 گونه، تیره‌های گیاهی بزرگ منطقه به شمار می‌روند. نتایج حاصل از بررسی طیف‌های زیستی و عناصر رویشی نشان داد تروفیت‌ها 42 درصد، همی‌کریپتوفیت‌ها 7/31 درصد، کریپتوفیت‌ها 5/11 درصد (ژئوفیت‌ها 2/11 درصد و هلوفیت‌ها 3/. درصد)، فانروفیت‌ها 5/10 درصد و کامفیت‌ها 9/3 درصد از طیف‌های زیستی منطقه و عناصر رویشی ایران - تورانی 49 درصد، ایران - تورانی مشترک با سایر نواحی 42 درصد، عناصر چندناحیه‌ای 6/3، جهان‌‌وطن 6/2 درصد و نبو - سندین و مدیترانه‌ای هرکدام 3/1 درصد از عناصر رویشی منطقۀ مطالعه‌‌شده را تشکیل می‌دهند. ارزیابی زیستی گیاهان نشان داد در این منطقه، 42 گونه شامل یک گونۀ در معرض خطر انقراض (EN)، دو گونۀ آسیب‌پذیر (VU)، هفت گونۀ با کمبود داده (DD)، 32 گونۀ با ریسک پایین (LR) و 46 گونه از گیاهان اندمیک ایران رویش دارند.

6. بررسی ویژگی‌های مورفولوژیکی و فیتوشیمیایی توده‌های با منشأ ایرانی و خارجی مرزۀ تابستانه (Satureja hortensis L) در شرایط کشت در مزرعه

رقیه فتحی؛ مهدی محب الدینی؛ اسماعیل چمنی

دوره 11، شماره 40 ، پاییز 1398، ، صفحه 75-90

http://dx.doi.org/10.22108/tbj.2020.125217.1125

چکیده

چکیده مرزۀ تابستانه با نام علمی Satureja hortensis L.، متعلق به خانوادۀ نعناعیان است. این گیاه از گیاهان دارویی مهم است که به‌‌صورت زراعی وحشی استفاده می‌شود. در این پژوهش، 20 تودۀ مرزۀ تابستانه از مناطق مختلف ... بیشتر چکیده مرزۀ تابستانه با نام علمی Satureja hortensis L.، متعلق به خانوادۀ نعناعیان است. این گیاه از گیاهان دارویی مهم است که به‌‌صورت زراعی وحشی استفاده می‌شود. در این پژوهش، 20 تودۀ مرزۀ تابستانه از مناطق مختلف ایران و جهان جمع‌آوری و تنوع ژنتیکی آنها براساس صفات مورفولوژیکی و فیتوشیمیایی با تجزیۀ آماری تک‌‌متغیره و چندمتغیره بررسی شد. نتایج تجزیۀ واریانس داده‌ها تفاوت معنی‌داری بین صفات بررسی‌‌شده نشان داد. ضریب تغییرات برخی صفات بالا بود که نشان‌‌دهندۀ تنوع زیاد در صفات است. نتایج بررسی مورفولوژیکی توده‌ها نشان داد صفاتی ازجمله تعداد برگ، تعداد برگه، وزن صد دانه و تعداد بذر در گیاه بسیار متنوع بود، در بیشتر صفات مورفولوژیکی، توده‌های ازبکستان و بلغارستان بیشترین عملکرد را داشتند و در صفت درصد اسانس، تودۀ کرج بهترین بود. برآورد ضرایب همبستگی بین صفات نشان داد بیشترین ضریب همبستگی بین سطح مقطع بوته با تعداد برگ (99/0) بود و تعداد برگ با تمام صفات، همبستگی مثبت و معنی‌داری داشت. تحلیل عاملی، صفات را به شش عامل تقسیم کرد که 85/85 درصد واریانس را توجیه ‌کردند؛ همچنین تجزیۀ خوشه‌ای، توده‌های بررسی‌‌شده را در چهار گروه طبقه‌بندی کرد؛ از این رو با توجه به نتایج گروه‌بندی، ارتباطی بین تنوع ژنتیکی و فاصلۀ جغرافیایی توده‌ها مشاهده نشد که بیان‌کنندۀ تأثیر سایر عوامل به غیر از الگوی پراکنش جغرافیایی در تنوع ژنتیکی این گیاه است. درمجموع، نتایج این پژوهش وجود تنوع ژنتیکی شایان توجهی بین توده‌های مرزۀ تابستانۀ موجود در جهان را تأیید کرد.

7. مطالعۀ فلوریستیک منطقۀ حفاظت‌شدۀ گوینیک در استان خراسان شمالی

جمیله پناهی میرزاحسنلو؛ محمد عابدی؛ علی ستاریان؛ میثم حبیبی

دوره 10، شماره 36 ، پاییز 1397، ، صفحه 15-34

http://dx.doi.org/10.22108/tbj.2019.111059.1067

چکیده

منطقۀ حفاظت‎شدۀ گوینیک با مساحت 4764 هکتار در استان خراسان شمالی و در شهرستان رازوجرگلان قرار دارد. مطالعۀ حاضر با هدف شناسایی فلور گیاهی منطقۀ حفاظت‎شدۀ گوینیک و تعیین شکل‌های زیستی و پراکنش جغرافیایی ... بیشتر

8. مطالعۀ فلوریستیک منطقۀ حفاظت‌شدۀ کالمند بهادران، استان یزد

علی میرحسینی؛ یونس عصری؛ محمد ابوالقاسمی

دوره 10، شماره 35 ، تابستان 1397، ، صفحه 69-84

http://dx.doi.org/10.22108/tbj.2019.110237.1061

چکیده

چکیده در پژوهش حاضر،‌ ترکیب فلوریستیکی منطقۀ حفاظت‌شدۀ کالمند در فاصلة 10 کیلومتری شهرستان مهریز، استان یزد مطالعه شد. به این منظور، در فصل‌های بهار، تابستان و پاییز سال 1395 از منطقه نمونه‌برداری و ... بیشتر

9. نامی جدید در جنس Echinops از تیرۀ مرکبان (Asteraceae) متعلق به ایران

کاظم نگارش

دوره 10، شماره 34 ، بهار 1397، ، صفحه 1-6

http://dx.doi.org/10.22108/tbj.2019.113534.1077

چکیده

چکیده جنس Echinops ازجمله تاکسون‌های بزرگ تیرۀ Asteraceae در ایران است که تقریباً در تمام نقاط کشور پراکنش دارد. بیشتر گونه‌های این جنس انحصاری ایران‌اند و صرفاً در محدوده‌ای کوچک حضور دارند. این جنس با داشتن ... بیشتر

10. ارزیابی روابط فیلوژنتیکی توده‌های مختلف ترشک (Rumex spp.) بومی ایران با استفاده از نشانگر ISSR، صفت‌های ریخت‌شناسی و بررسی ساختار روزنه‌ای آنها

ملیحه عرفانی؛ مهدی محب الدینی؛ علیرضا قنبری؛ ناصر صباغ نیا

دوره 10، شماره 34 ، بهار 1397، ، صفحه 7-18

http://dx.doi.org/10.22108/tbj.2019.105945.1035

چکیده

چکیده گیاه ترشک (Rumex spp.) از‌جمله گیاهان باارزش دارویی و دارای حدود 200 گونه است که در بیشتر نقاط دنیا پراکندگی دارند. ایران یکی از نقاط پراکنش این گیاه محسوب می‌شود و 23 گونه از این جنس از نواحی مختلف ایران ... بیشتر چکیده گیاه ترشک (Rumex spp.) از‌جمله گیاهان باارزش دارویی و دارای حدود 200 گونه است که در بیشتر نقاط دنیا پراکندگی دارند. ایران یکی از نقاط پراکنش این گیاه محسوب می‌شود و 23 گونه از این جنس از نواحی مختلف ایران گزارش شده است. در پژوهش حاضر، نشانگر مولکولی RSSI با استفاده از 15 آغازگر برای بررسی تنوع ژنتیکی و رابطۀ خویشاوندی اکوتیپ‌های ترشک بومی کشور استفاده شد. از مجموع 174 نوار، 146 نوار چندشکل تولید و امتیازدهی شدند. میانگین درصد چندشکلی برای تمام آغازگرها 31/85 درصد به دست آمد. بیشترین محتوای اطلاعات چند‌شکلی به آغازگر 826CBU با مقدار 5/0 و کمترین مقدار آن به آغازگر p7با مقدار 28/0 تعلق یافت. بیشترین قدرت تفکیک نشانگری به نشانگرهای 833 CBU، IS12 و UBC810 با مقدار به‌ترتیب 6/13، 4/12 و 2/12 اختصاص یافت. تجزیۀ خوشه‌ای به روش AMGPU و با استفاده از ضریب تشابه جاکارد اکوتیپ‌ها را در سه کلاستر دسته‌بندی کرد. نتایج بررسی ساختار روزنه‌ای اکوتیپ‌ها نیز تفاوت اکوتیپ‌ها را از‌نظر تراکم روزنه‌ای نشان دادند و تعداد روزنۀ برخی اکوتیپ‌ها در سطح رویی برگ بیشتر از سطح زیری برگ بود. نتایج نشان دادند تنوع زیادی ازنظر ژنتیکی، ساختار روزنه‌ای و ریخت‌شناسی بین اکوتیپ‌های بررسی‌شده وجود دارد و بنابراین، امکان استفاده از روابط فیلوژنتیکی و تنوع موجود به‌عنوان ابزار مناسبی برای طبقه‌بندی و کارهای اصلاحی در این گونۀ گیاهی وجود دارد.

11. مطالعۀ فلور و تنوع جلبک‌های فیتوپلانکتونی سد یامچی، استان اردبیل

جمیله پناهی میرزاحسنلو؛ زهره رمضان پور؛ جاوید ایمانپور نمین

دوره 10، شماره 34 ، بهار 1397، ، صفحه 39-52

http://dx.doi.org/10.22108/tbj.2019.108541.1053

چکیده

چکیده فیتوپلانکتون‌ها تولیدکنندگان اولیه در اکوسیستم‌های آبی و بخشی از پایۀ شبکه‌های غذایی‌اند. سد یامچی روی رودخانۀ بالیخلو (شمال‌غرب ایران) ساخته شده است؛ با‌توجه‌به اینکه تاکنون مطالعه‌ای دربارۀ ... بیشتر چکیده فیتوپلانکتون‌ها تولیدکنندگان اولیه در اکوسیستم‌های آبی و بخشی از پایۀ شبکه‌های غذایی‌اند. سد یامچی روی رودخانۀ بالیخلو (شمال‌غرب ایران) ساخته شده است؛ با‌توجه‌به اینکه تاکنون مطالعه‌ای دربارۀ فیتوپلانکتون‌های این سد انجام نشده است و نظر به اهمیت فیتوپلانکتون‌ها در درک عملکرد زیستی دریاچه‌ها و ردیابی تغییرات آنها، مطالعۀ حاضر با هدف بررسی فلوریستیک فیتوپلانکتون‌های این دریاچه انجام شد. به‌طور‌کلی، 62 تاکسون فیتوپلانکتونی در بررسی حاضر شناسایی شدند که به 50 جنس، 39 تیره و 9 رده از جلبک‌ها تعلق داشتند. در بین رده‌ها Bacillariophyceae با 23 گونه، Chlorophyceae با 12 گونه و Cyanophyceae با 10 گونه بیشترین تعداد گونه‌ها را به خود اختصاص دادند. Baciillariaceae و Scenedesmaceae هرکدام با 6 گونه بزرگ‌ترین تیره‌ها و Nitzschiaبا 4 گونه بزرگ‌ترین جنس فیتوپلانکتونی شناسایی‌شده در دریاچه بودند. در مطالعۀ حاضر، بیشترین مقادیر تنوع در اواخر بهار و ماه‌های تابستان مشاهده شد که به‌علت مناسب‌بودن شرایط برای رشد و وقوع هم‌زمان جلبک‌های سبز و سیانوباکتری‌ها (نه به‌علت کیفیت خوب آب در این ماه‌ها) بود. کمترین مقادیر شاخص تنوع در پاییز محاسبه شد و شرایط رشدی تنها برای دیاتومه‌ها مناسب بود که تنها با یک گونۀ غالب Stephanodiscus neoastraea در دریاچه مشاهده شدند.

12. مطالعۀ ترکیب فلوریستیکی، شکل زیستی و پراکنش جغرافیایی گیاهان سه منطقه از شهرستان ابهر در جنوب‌شرق استان زنجان

مهناز وفادار؛ زهره طغرانگار؛ اصغر زمانی

دوره 9، شماره 33 ، زمستان 1396، ، صفحه 71-102

http://dx.doi.org/10.22108/tbj.2019.109855.1057

چکیده

چکیده شهرستان ابهر با وسعتی برابر 3362 کیلومترمربع در فاصلۀ 90 کیلومتری جنوب‌شرق زنجان و 230 کیلومتری غرب تهران واقع شده است. ارتفاع این شهرستان از سطح دریا 1540 متر، میانگین بارندگی سالیانه 5/323 میلی‌متر و ... بیشتر چکیده شهرستان ابهر با وسعتی برابر 3362 کیلومترمربع در فاصلۀ 90 کیلومتری جنوب‌شرق زنجان و 230 کیلومتری غرب تهران واقع شده است. ارتفاع این شهرستان از سطح دریا 1540 متر، میانگین بارندگی سالیانه 5/323 میلی‌متر و متوسط درجه‌حرارت سالیانه 51/12 درجۀ سانتی‌گراد است. سه منطقه در سه نقطۀ متفاوت شهرستان ابهر برای بازنمایی الگوی کلی تنوع گیاهی در این شهرستان انتخاب شدند. به‌منظور شناسایی گونه‌های گیاهی و معرفی ترکیب فلوریستیکی، شکل زیستی و پراکنش جغرافیایی گیاهان این مناطق، نمونه‌های گیاهی طی فصل‌های رویشی سال‌های 1394 و 1395 جمع‌آوری و شناسایی شدند. درمجموع، 310 گونه، 220 جنس و 53 خانوادۀ گیاهی شناسایی شد. بزرگ‌ترین خانواده‌های گیاهی در منطقۀ مطالعه‌شده عبارتند از: Asteraceae(29 جنس و 44 گونه)، Fabaceae (14 جنس و 28 گونه)، Poaceae (19 جنس و 25 گونه)، Lamiaceae (12 جنس و 25 گونه)، Apiaceae (19 جنس و 24 گونه)، Brassicaceae (19 جنس و 21 گونه)، Caryophyllaceae(12 جنس و 17 گونه)، Boraginaceae (13 جنس و 15 گونه)، Rosaceae (7 جنس و 12 گونه)، Ranunculaceae (7 جنس و 9 گونه)، Amaranthaceae (5 جنس و 6 گونه)، Rubiaceae (5 جنس و 6 گونه). بزرگ‌ترین جنس‌ها شامل ‌Astragalus (8 گونه)، Salvia‌ (7 گونه)، Centaurea (6 گونه)، Silene (5 گونه)، Achillea،Bromus و ‌Stachys (4 گونه) هستند. ازنظر پراکنش فیتوجغرافیایی، بیشترین سهم (2/54 درصد) به ناحیۀ ایرانی - تورانی مربوط است. در بین گیاهان منطقه، همی‌کریپتوفیت‌ها (50 درصد) فراوان‌ترین شکل زیستی را تشکیل می‌‌دهند و پس‌ازآن به‌ترتیب تروفیت‌ها (7/29 درصد)، ژئوفیت‌ها (3/9 درصد)، فانروفیت‌ها (8/5 درصد) و‌کامفیت‌ها‌ (2/5 درصد) قرار می‌گیرند. یافته‌های پژوهش حاضر غنای فلوریستیکی شهرستان ابهر را نشان می‌دهند.

13. مطالعۀ پراکنش گونه‌های گون (Astragalus L) در استان لرستان

محمد مهرنیا؛ علی اصغر معصومی

دوره 9، شماره 32 ، پاییز 1396، ، صفحه 65-78

http://dx.doi.org/10.22108/tbj.2018.102162.1008

چکیده

چکیده جنس گون (Astragalus) بیشترین تعداد گونۀ گیاهی را در ایران دارد. به‌منظور مطالعۀ پوشش گیاهی استان لرستان، مجموعه‌ای از گونه‌های گون‌ استان طی سال‌های 1378 (2001) تا 1391 (2013) جمع‌آوری و شناسایی شد. نتایج مطالعۀ ... بیشتر

14. یادداشت تاکسونومیکی بر جنس Alopecurus (Poaceae) در ایران

محمد امینی راد

دوره 9، شماره 32 ، پاییز 1396، ، صفحه 79-96

http://dx.doi.org/10.22108/tbj.2018.109963.1059

چکیده

در زمینۀ تعیین نام و شناسایی گونه‌های ایرانی جنس Alopecurus شک و تردید وجود دارد؛ ازاین‌رو، در پژوهش حاضر جنس یادشده بازنگری شد. تا‌به‌حال تعداد 12 گونه و 3 زیرگونه از ایران گزارش شده‌اند که در پژوهش حاضر، ... بیشتر

15. بررسی فلوریستیکی رویشگاه زربین (Cupressus sempervirens L.) فیروزآباد، استان فارس

عین الله بحرانی فرد؛ مهدی یوسفی؛ احمد رضا خسروی

دوره 9، شماره 32 ، پاییز 1396، ، صفحه 21-42

http://dx.doi.org/10.22108/tbj.2018.107476.1044

چکیده

رویشگاه زربین واقع در فیروزآباد استان فارس یکی از ذخیره‌گاه‌های باارزش درخت زربین (Cupressus sempervirens L.)در ایران است. بارندگی سالانۀ این رویشگاه 8/434 میلی‌متر و متوسط دمای سالانۀآن 6/20 درجۀ سانتی‌گراد است. ... بیشتر

16. تنوع گیاهی منطقۀ شکارممنوع سربند (دیباج، استان سمنان)

عالمه بردسیری؛ رضا نادری علمداردهی؛ عاطفه امیراحمدی

دوره 9، شماره 31 ، تابستان 1396، ، صفحه 1-28

http://dx.doi.org/10.22108/tbj.2018.105253.1029

چکیده

در پژوهش حاضر، فلور منطقۀ سربند دیباج بررسی شده است. منطقۀ شکارممنوع سربند با مساحت تقریبی 4 هزار هکتار و گسترۀ ارتفاعی 2000 تا 3650 متر در 12 کیلومتری شمال‌شرقی شهر دیباج (52 کیلومتری شمال دامغان، استان سمنان) ... بیشتر در پژوهش حاضر، فلور منطقۀ سربند دیباج بررسی شده است. منطقۀ شکارممنوع سربند با مساحت تقریبی 4 هزار هکتار و گسترۀ ارتفاعی 2000 تا 3650 متر در 12 کیلومتری شمال‌شرقی شهر دیباج (52 کیلومتری شمال دامغان، استان سمنان) واقع‌شده و بر اساس طبقه‌بندی دومارتن دارای اقلیم خشک و میانگین بارندگی سالانه 5/137 میلی‌متر است. درمجموع، 285 گونه متعلق به 178 جنس و 45 تیره شناسایی شدند. تیره‌های Asteraceae (تیرۀ گل ستاره‌ای) با 22 جنس و 40 گونه،Brassicaceae (تیرۀ کلم) با 25 جنس و 32 گونه و Poaceae (تیرۀ گندم) با 16 جنس و 26 گونه تیره‌های بزرگ منطقه و جنس‌های Astragalus (گون) با 12 گونه، Allium (پیاز) با 7 گونه، Cousinia (هزارخار) و Alyssum (قدومه) با 6 گونه وGagea (نجم طلایی) با 5 گونه دارای بیشترین غنای گونه‌ای هستند. بررسی پراکنش جغرافیایی گونه‌های گیاهی منطقه نشان داد 52/60 درصد گونه‌ها به ناحیۀ ایرانی - تورانی، 67/20 درصد به نواحی ایرانی - تورانی/اروپا - سیبری و غیره تعلق دارند. همی‌کریپتوفیت‌ها (67/54 درصد) بیشترین شکل زیستی منطقه را تشکیل داده‌ا‌ند. از مجموع گیاهان شناسایی‌شده در منطقه، 36 گونه انحصاری ایران و 44 گونه دارای ارزش دارویی هستند. بر اساس معیارهای اتحادیه بین‌المللی حفاظت طبیعت 33 گونه در فهرست گونه‌های در معرض خطر قرار می‌گیرند که از این تعداد، 4 گونۀ Cousinia rhabdodes، Astragalus catacamptus، A. megalocystis و A. perdurans جزو گونه‌های آسیب‌پذیر منطقه هستند.

17. یادداشتی تاکسونومیکی بر گونه‏های Silene marschallii و S. tenella از بخش Lasiostemones (Caryophyllaceae) در ایران

عباس قلی پور

دوره 9، شماره 31 ، تابستان 1396، ، صفحه 77-86

http://dx.doi.org/10.22108/tbj.2018.108231.1049

چکیده

رده‏بندی و نام‌گذاری علمی گونه‏های جنس Silene در ایران با مشکلات بسیاری مواجه است. در پژوهش حاضر، نام‏های علمی نمونه‏های مربوط به دو گونۀ Silene marschallii و S. tenella از بخش Lasiostemones با بررسی جامع نمونه‏های ... بیشتر

18. مطالعه فلوریستیک کوه چال‌کبود شهرستان الشتر، استان لرستان

یونس عصری؛ محبوبه حسنوند؛ محمد مهرنیا

دوره 8، شماره 29 ، زمستان 1395، ، صفحه 51-68

http://dx.doi.org/10.22108/tbj.2016.21537

چکیده

در پژوهش حاضر، ترکیب فلوریستیکی کوه چال کبود در فاصله 20 کیلومتری شمال شهرستان الشتر، استان لرستان مطالعه شد. به این منظور، در فصل‌های بهار، تابستان و پاییز سال 1394 تعداد 178 گونه گیاهی از 40 تیره و 134 جنس ... بیشتر

19. بررسی فلور، شکل زیستی و پراکنش جغرافیایی گیاهان منطقه زریوار، مریوان، کردستان

محمد عارف تبد؛ نسترن جلیلیان؛ حسین معروفی

دوره 8، شماره 29 ، زمستان 1395، ، صفحه 69-102

http://dx.doi.org/10.22108/tbj.2016.21538

چکیده

منطقه زریوار با مساحت 12000 کیلومترمربع در 3 کیلومتری شمال‌غربی شهرستان مریوان در استان کردستان واقع شده است. این منطقه با متوسط بارش سالانه 980 میلی‌متر، بهره‌مندی از جریان‌های مرطوب مدیترانه‌ای و استقرار ... بیشتر

20. معرفی فلور، شکل‏ زیستی و پراکنش جغرافیایی گیاهان رویشگاه‏های انجیلی (مطالعه موردی: منطقه ایزده نور)

سونا آخوندنژاد؛ یونس عصری؛ طاهر خاکپور مقدم

دوره 8، شماره 29 ، زمستان 1395، ، صفحه 103-120

http://dx.doi.org/10.22108/tbj.2016.21539

چکیده

رویشگاه‏های پست هیرکانی، لکه‏های بازمانده (رلیک) جنگل‏های خزان‏شونده ناحیه اروپا - سیبری در سه استان شمالی کشور هستند. جنگل جلگه‏ای ایزده نور به وسعت 3123 هکتار یکی از این لکه‏های بزرگ است. با ... بیشتر رویشگاه‏های پست هیرکانی، لکه‏های بازمانده (رلیک) جنگل‏های خزان‏شونده ناحیه اروپا - سیبری در سه استان شمالی کشور هستند. جنگل جلگه‏ای ایزده نور به وسعت 3123 هکتار یکی از این لکه‏های بزرگ است. با وجود مطالعات پراکنده درباره این جنگل‏ها، هنوز اطلاعات کاملی از فلور و تنوع‏ زیستی این مناطق وجود ندارد. گونه‏های گیاهی جمع‏آوری‏شده از رویشگاه‏های انجیلی این جنگل جلگه‏ای شامل‏ 157 تاکسون متعلق به 137 جنس و67 خانواده گیاهی است. بزرگ‌ترین خانواده‏ها از نظر غنای گونه‏ای به‌ترتیب Poaceae (با 17 گونه)، Rosaceae (با 13 گونه) و Asteraceae، Fabaceae و Lamiaceae (هریک با 6 گونه) هستند. جنس‏های دارای بیشترین تعداد گونه به‌ترتیب عبارتند از: Carex (با 4 گونه)، Rubus و Viola (هریک با 3 گونه). از نظر طیف‏ زیستی، ژئوفیت‏ها با 6/37 درصد، شکل‏ زیستی چیره هستند و پس از آن‌ها، فانروفیت‏ها (با 9/22 درصد)، همی‏کریپتوفیت‏ها (با 7/21 درصد) و تروفیت‏ها (با 2/17 درصد) قرار می‌گیرند. فلور این مناطق عمدتاً از عناصر اروپا - سیبری با 45 تاکسون (7/28 درصد) و سپس عناصر چند‌ناحیه‏ای با 32 تاکسون (4/20 درصد)، اروپا - سیبری/ایرانی - تورانی/مدیترانه‏ای با 31 تاکسون (7/19 درصد) و اروپا - سیبری/ایران - تورانی با 27 تاکسون (2/17 درصد) تشکیل شده است. در میان تاکسون‏های جمع‏آوری‌شده از این منطقه، 51 تاکسون (5/32 درصد) در رویشگاه جنگلی، 54 تاکسون (4/34 درصد) در حاشیه و مناطق باز جنگلی و 52 تاکسون (1/33 درصد) در هر دو رویشگاه حضور دارند.

21. بررسی فلور منطقه حفاظت شده بیستون

بهنام حمزه

دوره 8، شماره 29 ، زمستان 1395، ، صفحه 25-50

http://dx.doi.org/10.22108/tbj.2016.21536

چکیده

منطقه حفاظت‌شده بیستون به مساحت 82100 هکتار در بخشی کوهستانی شامل پناهگاه حیات وحش به مساحت 31250 هکتار و منطقه حفاظت‌شده به مساحت 50850 هکتار در رشته‌کوه‌های زاگرس، میانه ضلع غربی ایران، استان کرمانشاه ... بیشتر منطقه حفاظت‌شده بیستون به مساحت 82100 هکتار در بخشی کوهستانی شامل پناهگاه حیات وحش به مساحت 31250 هکتار و منطقه حفاظت‌شده به مساحت 50850 هکتار در رشته‌کوه‌های زاگرس، میانه ضلع غربی ایران، استان کرمانشاه واقع است. منطقه حفاظت‌شده بیستون آشیان‌های اکولوژی کوچکی دارد که به‌علت تغییرات ارتفاع از سطح دریا، عوامل فیزیوگرافی، خرد اقلیم‌ها و انواع خاک، ایجاد شده‌اند و گیاهان مختلفی آن‌ها را اشغال کرده‌اند. در مجموع، 375 گونه و واحدهای زیرگونه‌ای متعلق به 220 جنس و 50 تیره در منطقه حفاظت‌شده بیستون شناسایی شده است؛ از این تعداد، 2 تیره با دو جنس و سه گونه به پتریدوفیت‌ها تعلق دارند و 48 تیره به گیاهان گلدار متعلق هستند که شامل 43 تیره دولپه‌ای و 5 ‌تیره تک‌لپه‌ای می‌شوند. مهم‌ترین تیره‌های گیاهی به‌ترتیب عبارتند از: Asteraceae، Poaceae، Papilionaceae، Apiaceae، Brassicaceae و Caryophyllaceae. جنس Astragalus بزرگ‌ترین جنس منطقه حفاظت‌شده بیستون را تشکیل می‌دهد. گیاهان تروفیت بیشترین میزان حضور را داشته و پس از آن‌ها، همی‌کریپتوفیت‌ها، ژئوفیت‌ها، کامفیت‌ها و فانروفیت‌ها قرار دارند. بیش از 63 درصد گیاهان منطقه حفاظت‌شده بیستون را عناصر منحصر به ناحیه ایرانی - تورانی تشکیل می‌دهند که تعلق این منطقه را به ناحیه رویشی ایرانی - تورانی و بخش کوردو - زاگروزین نشان می‌دهد. پس از عناصر متعلق به ناحیه ایرانی - تورانی، با اختلاف زیاد عناصر دو یا چندناحیه‌ای بیشترین حضور را دارند. گونه‌های انحصاری 35/9 درصد فلور منطقه حفاظت‌شده را تشکیل می‌دهند. کشف گونه‌های جدید Astragalus ciceropsis، A. montis-parrowii و Onosma bisotunensis و گزارش گونه Crucianella macrostachyaدر سال‌های اخیر از منطقه حفاظت شده بیستون، ناشناخته بودن فلور و غنای گونه‌ای آن را نشان می‌دهد.

22. بررسی بخشی از فلور منطقه رَمین و بِریس در چابهار، استان سیستان و بلوچستان

فاطمه غفران؛ مهدی یوسفی؛ مریم حائری نسب؛ سمیه سلیمی

دوره 8، شماره 29 ، زمستان 1395، ، صفحه 1-12

http://dx.doi.org/10.22108/tbj.2016.21343

چکیده

در پژوهش حاضر بخشی از فلور منطقه بِریس و رَمین در حوزه چابهار (جنوب‌شرقی بلوچستان) با مساحت حدود ۱۷۱۵۵ هکتار، ارتفاع 10 متر از سطح دریا و متوسط بارندگی سالانه 7/124 میلی‌متر مطالعه شد. نمونه‌های گیاهی جمع‌آوری ... بیشتر

23. بررسی فلور کوه خرگوشان، استان لرستان

محمد مهدی دهشیری

دوره 8، شماره 28 ، پاییز 1395، ، صفحه 53-68

http://dx.doi.org/10.22108/tbj.2016.20986

چکیده

پژوهش حاضر با هدف شناسایی گیاهان و معرفی فلور، تعیین شکل‌های زیستی و پراکنش جغرافیایی گیاهان کوه خرگوشان انجام گرفت. این کوه، با مساحت 6000 هکتار، در شرق شهرستان پلدختر و جنوب‌غربی شهرستان خرم‌آباد واقع ... بیشتر پژوهش حاضر با هدف شناسایی گیاهان و معرفی فلور، تعیین شکل‌های زیستی و پراکنش جغرافیایی گیاهان کوه خرگوشان انجام گرفت. این کوه، با مساحت 6000 هکتار، در شرق شهرستان پلدختر و جنوب‌غربی شهرستان خرم‌آباد واقع شده است. حداکثر ارتفاع این کوه از سطح دریا 2329 متر است. نمونه‌های گیاهی از نقاط مختلف کوه خرگوشان طی دو فصل رویشی بین سال‌های 1392 تا 1393 جمع‌آوری و شناسایی شد. طیف زیستی گیاهان این منطقه با تعیین درصد گونه‌های متعلق به هر یک از شکل‌های زیستی ترسیم شد. جایگاه کوه خرگوشان از نظر جغرافیای گیاهی ایران بر اساس اطلاعات به‌دست آمده از پراکنش جغرافیایی گونه‌های شناسایی شده و منابع موجود بررسی شد. از 211 گونه شناسایی شده در منطقه کوه خرگوشان سه گونه نهانزاد آوندی، یک گونه بازدانه، 176 گونه دولپه و 31 گونه تک لپه حضور دارد. این گونه‌ها به 50 تیره و 150 جنس تعلق دارد. بیشترین غنای گونه‌ای در تیره‌های Fabaceae (27 گونه، 79/12 درصد)، Asteraceae (22 گونه، 42/10 درصد)، Apiaceae (17 گونه، 05/8 درصد) و Lamiaceae (16 گونه، 58/7 درصد) دیده شد. از نظر شکل زیستی، 49/36 درصد تروفیت، 28/31 درصد همی‌کریپتوفیت، 96/18 درصد کریپتوفیت، 06/8 درصد فانروفیت، 21/5 درصد کامفیت هستند. 138 گونه (4/65 درصد) در فلور کوه خرگوشان، بوم‌زاد ناحیه ایرانی-تورانی هستند؛ از این تعداد 32 گونه بوم‌زاد ایران است که در میان آنها پراکنش چهار گونه (‌Astragalus lurorum، Dionysia gaubae، Hedysarum gypsophilum و Phlomis lurestanica) به استان لرستان محدود می‌شود.

24. مطالعه فلور منطقه هنزاکوه از منطقه حفاظت‌شده بهرآسمان، جنوب‌شرقی ایران

مریم پاینده؛ فیروزه بردبار؛ سیدمنصور میرتاج‌الدینی

دوره 8، شماره 28 ، پاییز 1395، ، صفحه 79-100

http://dx.doi.org/10.22108/tbj.2016.21246

چکیده

در پژوهش حاضر فلور و پوشش گیاهی بخشی از منطقه حفاظت‌شده بهرآسمان از ارتفاعات جنوب‌شرقی ایران مطالعه شد. منطقه هنزاکوه در محدوده دهستان A زمین‌حسین@ تا ارتفاعات هنزاکوه در شمال شهر جیرفت، استان کرمان ... بیشتر در پژوهش حاضر فلور و پوشش گیاهی بخشی از منطقه حفاظت‌شده بهرآسمان از ارتفاعات جنوب‌شرقی ایران مطالعه شد. منطقه هنزاکوه در محدوده دهستان A زمین‌حسین@ تا ارتفاعات هنزاکوه در شمال شهر جیرفت، استان کرمان واقع شده است. این پژوهش با هدف شناسایی گونه‌های گیاهی آوندی، تعیین اشکال زیستی و پراکنش جغرافیایی آنها انجام شد. بر‌اساس این تحقیق 309 گونه گیاهی متعلق به 198 جنس و 60 خانواده شناسایی شدند که 3 گونه به نهانزادان آوندی، 4 گونه به بازدانگان، 45 گونه به نهاندانگان تک‌لپه‌ای و 257 گونه به نهاندانگان دولپه‌ای تعلق دارند. مهمترین خانواده‌های گیاهی منطقه از نظر غنای گونه‌ای به‌ترتیب عبارتند از: خانواده کاسنی (Astereaceae) با 48 گونه، خانواده گندم (Poaceae) با 27 گونه، خانواده نعناع (Lamiaceae) با 26 گونه و خانواده نخود (Fabaceae) با 20 گونه. 53 درصد یعنی حدود 166 گونه فلور منطقه، انحصاری ناحیه فلوریستیک ایران - تورانی هستند. در بین گیاهان منطقه، تروفیت‌ها با 28 درصد، همی‌کریپتوفیت‌‌ها با 27 درصد، کریپتوفیت‌ها با 18 درصد، کامفیت‌ها با 15 درصد، فانروفیت‌ها با 10 درصد و انگل با 2 درصد فراوان‌ترین شکل‌های زیستی هستند. از کل گونه‌های شناسایی‌شده در منطقه هنزاکوه، 30 گونه درختی و درختچه‌ای، 21 گونه اندمیک منطقه جنوب‌شرق ایران و 40 گونه نادر هستند. درباره سیمای رویشی، کاربری و نیز عوامل تهدید‌کننده پوشش گیاهی منطقه بحث شده است.

25. کاربرد روش ترکیب گونه‌های معرف در طبقه‌بندی پوشش گیاهی

حامد اسدی؛ امید اسماعیل‌زاده؛ سید محسن حسینی؛ یونس عصری؛ حبیب زارع

دوره 8، شماره 28 ، پاییز 1395، ، صفحه 21-38

http://dx.doi.org/10.22108/tbj.2016.20984

چکیده

پژوهش حاضر در نظر دارد کاربرد روش ترکیب گونه‌های معرف را در طبقه‌بندی بانک‌های اطلاعاتی پوشش گیاهی بزرگ بررسی کند. برای این منظور، از بانک اطلاعاتی پوشش گیاهی شمشاد در استان‌های گلستان و مازندران ... بیشتر پژوهش حاضر در نظر دارد کاربرد روش ترکیب گونه‌های معرف را در طبقه‌بندی بانک‌های اطلاعاتی پوشش گیاهی بزرگ بررسی کند. برای این منظور، از بانک اطلاعاتی پوشش گیاهی شمشاد در استان‌های گلستان و مازندران مشتمل بر 442 رولوه و 89 گونه استفاده شد. برای اجرای روش ترکیب گونه‌های معرف، نخست طبقه‌بندی اولیه توسط روش TWINSPAN اصلاح‌شده انجام شد و با اجرای آنالیز تعلقه فی در گروه‌های حاصل از سطح قطع دوم این طبقه‌بندی، پنج گونه که دارای بالاترین مقدار تعلقه بودند، انتخاب شد. سپس، با بررسی وقوع مشترک هر یک از این پنج گونه توسط آنالیز اجتماع‌پذیری فی با دیگرگونه‌های بانک اطلاعاتی، گروه گونه‌های گیاهی تشکیل شد. در پایان، با استفاده از فرمول نویسی گروه گونه‌های مزبور (معروف به فرمول‌های منطقی) و با تخصیص 379 رولوه به فرمول‌های مزبور، تعداد 21 اجتماع گیاهی در بانک اطلاعاتی شمشاد شناسایی شد که متعلق به تعداد شش واریانت، 17 زیرجامعه، 11 جامعه، چهار اتحادیه، یک رده و یک راسته گیاهی است. همچنین، تعداد 63 رولوه که توسط فرمول‌های منطقی به هیچ‌کدام از اجتماعات گیاهی اختصاص نیافتند، توسط شاخص اجتماع‌پذیری FPFI به اجتماع گیاهی که دارای بیشترین مقدار این شاخص بودند، اختصاص یافت. به طور کلی، نتایج تحقیق حاضر تصریح می‌کند که با توجه به انطباق 91 درصدی دو روش طبقه‌بندی براون- بلانکه و ترکیب گونه‌های معرف، می‌توان روش ترکیبی را به عنوان جایگزین مناسب روش مبتنی بر تجربه براون- بلانکه برای طبقه‌بندی بانک‌های اطلاعاتی پوشش گیاهی بزرگ به متخصصان پوشش گیاهی داخل کشور پیشنهاد کرد.

مقالات آماده انتشار

شماره جاری

دوره 12 (1399)

دوره 11 (1398)

دوره 10 (1397)

دوره 9 (1396)

دوره 8 (1395)

دوره 7 (1394)

دوره 6 (1393)

دوره 5 (1392)

دوره 4 (1391)

دوره 3 (1390)

دوره 2 (1389)

دوره 1 (1388)

موضوعات = گیاهی تاکسونومی تعداد مقالات: 140

1. معرفی مقدماتی گیاهان آوندی رودخانۀ زاینده‌‌رود

چکیده

2. بررسی فلوریستیک منطقۀ شبلیز و شورم در استان کهگیلویه و بویراحمد

چکیده

3. بررسی فلوریستیک منطقۀ افوس (شهرستان بوئین میان‌‌دشت، استان اصفهان)

چکیده

4. بررسی ریخت‌‌شناسی و تشریحی اندام‌‌های رویشی و ریزریخت‌‌شناسی دانه در برخی گونه‌‌های تیرۀ پنیرک

چکیده

5. معرفی فلور، شکل زیستی و کورولوژی گیاهان منطقۀ‌ حفاظت‌شدۀکوه خامین در استان کهگیلویه و بویراحمد

چکیده

6. بررسی ویژگی‌های مورفولوژیکی و فیتوشیمیایی توده‌های با منشأ ایرانی و خارجی مرزۀ تابستانه (Satureja hortensis L) در شرایط کشت در مزرعه

چکیده

7. مطالعۀ فلوریستیک منطقۀ حفاظت‌شدۀ گوینیک در استان خراسان شمالی

چکیده

8. مطالعۀ فلوریستیک منطقۀ حفاظت‌شدۀ کالمند بهادران، استان یزد

چکیده

9. نامی جدید در جنس Echinops از تیرۀ مرکبان (Asteraceae) متعلق به ایران

چکیده

10. ارزیابی روابط فیلوژنتیکی توده‌های مختلف ترشک (Rumex spp.) بومی ایران با استفاده از نشانگر ISSR، صفت‌های ریخت‌شناسی و بررسی ساختار روزنه‌ای آنها

چکیده

11. مطالعۀ فلور و تنوع جلبک‌های فیتوپلانکتونی سد یامچی، استان اردبیل

چکیده

12. مطالعۀ ترکیب فلوریستیکی، شکل زیستی و پراکنش جغرافیایی گیاهان سه منطقه از شهرستان ابهر در جنوب‌شرق استان زنجان

چکیده

13. مطالعۀ پراکنش گونه‌های گون (Astragalus L) در استان لرستان

چکیده

14. یادداشت تاکسونومیکی بر جنس Alopecurus (Poaceae) در ایران

چکیده

15. بررسی فلوریستیکی رویشگاه زربین (Cupressus sempervirens L.) فیروزآباد، استان فارس

چکیده

16. تنوع گیاهی منطقۀ شکارممنوع سربند (دیباج، استان سمنان)

چکیده

17. یادداشتی تاکسونومیکی بر گونه‏های Silene marschallii و S. tenella از بخش Lasiostemones (Caryophyllaceae) در ایران

چکیده

18. مطالعه فلوریستیک کوه چال‌کبود شهرستان الشتر، استان لرستان

چکیده

19. بررسی فلور، شکل زیستی و پراکنش جغرافیایی گیاهان منطقه زریوار، مریوان، کردستان

چکیده

20. معرفی فلور، شکل‏ زیستی و پراکنش جغرافیایی گیاهان رویشگاه‏های انجیلی (مطالعه موردی: منطقه ایزده نور)

چکیده

21. بررسی فلور منطقه حفاظت شده بیستون

چکیده

22. بررسی بخشی از فلور منطقه رَمین و بِریس در چابهار، استان سیستان و بلوچستان

چکیده

23. بررسی فلور کوه خرگوشان، استان لرستان

چکیده

24. مطالعه فلور منطقه هنزاکوه از منطقه حفاظت‌شده بهرآسمان، جنوب‌شرقی ایران

چکیده

25. کاربرد روش ترکیب گونه‌های معرف در طبقه‌بندی پوشش گیاهی

چکیده

موضوعات = گیاهی تاکسونومی
تعداد مقالات: 140